wernisaż: 10 maja 2024 w godz. 18:00-20:00
wystawa czynna do 4 sierpnia 2024 codziennie oprócz poniedziałków w godz. 10:00-17:00
Krzysztof Olszewski urodził się 1956 roku w Warszawie. Studiował na Wydziale Architektury i Urbanistyki Uniwersytetu Gdańskiego (1975-1980) oraz na Wydziale Architektury Wnętrz w warszawskiej ASP (1983-1986). Od 1988 roku pracuje w rodzimej uczelni. Był prodziekanem na Wydziale Grafiki, następnie na Wydziale Sztuki Mediów i Scenografii. W 2011 roku otrzymał nominację profesorską. Od 2009 roku prowadzi Pracownię Komunikacji Intermedialnej na Wydziale Sztuki Mediów, obecnie jako profesor zwyczajny.
Uczestniczył w wielu naukowych konferencjach krajowych i zagranicznych. Zajmuje się sztukami wizualnymi: grafiką warsztatową, malarstwem, fotografią i architekturą wnętrz w intermedialnej strategii. Brał udział w licznych wystawach ogólnopolskich i międzynarodowych. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień w konkursach graficznych, a jego prace znajdują się w zbiorach państwowych oraz prywatnych w kraju i zagranicą.
Interdyscyplinarność jest kluczem do rozwoju. Jednak warunkiem niezbędnym jest otwarty umysł, ciągle aktualizowany warsztat. Warsztat jako punkt wyjścia artystycznej przygody oraz autentyczna potrzeba przekraczania stereotypów. Wszystko z zachowaniem humanistycznych wartości i gotowością do krytycznego myślenia.
Dla mnie punktem wyjścia do artystycznych eksperymentów jest grafika warsztatowa w ciągle aktualizowanych kontekstach. Na bazie wieloletnich doświadczeń z różnych dyscyplin i stosowania różnorodnych metod twórczych oraz dydaktycznych, cały czas szukam własnej drogi. „Artistic research” na bazie doświadczeń graficznych, malarskich i architektonicznych, w oparciu o teoretyczną refleksję filozoficzną.
W sztuce współczesnej klasyczne podziały mają coraz mniejsze znaczenie. Takie dyscypliny jak rysunek, grafika, malarstwo, rzeźba czy fotografia, dawno straciły swoją niewinność. Pomimo tego, doświadczenie estetyczne jest dla nas wszystkich podstawową praktyką doznawania i interpretowania świata. W takim odbieraniu rzeczywistości ujawniają się w nas, utajone w innych okolicznościach, mechanizmy i wartości, niezbędne dla naszego dalszego rozwoju.
Niedoścignionym wzorem artystycznych działań pomiędzy teorią a praktyką, rzemiosłem a sztuką, jednostką a zespołem oraz często skrajnie różnymi metodami dydaktycznymi i artystycznymi, jest dla mnie Bauhaus. Wzór dla interdyscyplinarnej relacji pomiędzy ikonosferą, logosferą i audiosferą.
Interdyscyplinarność jest wektorem naszej wyobraźni, inter jako przekraczanie granic, przy jednoczesnym ich akceptowaniu, inter w sztuce popularnej i tzw. wysokiej, inter pomiędzy absurdem a oczywistością.
Dzieło sztuki coraz częściej zajmuje mniej ważne miejsce w artystycznej praktyce. Proces realizacji jego doświadczania na równi z interdyscyplinarnym eksperymentowaniem wychodzi na pierwszy plan.
Krzysztof Olszewski
