CLZ zaprasza na niepowtarzalne autorskie spotkanie z pisarzami nominowanymi do Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego za najlepszą książkę 2014 roku.
Spotkanie autorskie z pisarzami nominowanymi do Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego
2.02.2015 (czwartek), godz. 18.00,
Moderator: Dorota Sokołowska
Ignacy Karpowicz
Multilaureat najważniejszych nagród literackich w kraju: Paszportów Polityki, Nagrody Literackiej Nike, a także Nagrody Literackiej Prezydenta Miasta Białegostoku im. Wiesława Kazaneckiego. Wyróżnione zostały niemal wszystkie książki autora: „Niehalo” (2006), „Gesty” (2007), „Nowy Kwiat Cesarza” (2007), „Balladyny i romanse” (2010), „Ości” (2013) oraz „Sońka” (2014). Ostatnia z nich jest finalistką tegorocznej edycji białostockiej nagrody literackiej.
Ignacy Karpowicz jest prozaikiem, felietonistą, recenzentem, tłumaczem literatury pięknej z języków angielskiego, hiszpańskiego i amharskiego*. Urodził się 1976 r. w Białymstoku, ale pierwsze lata życia spędził w Słuczance (gm. Gródek). Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Białymstoku. Studiował na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Zajmował się głównie iberystyką, afrykanistyką. Przez kilka lat mieszkał w Ameryce Południowej, podróżował po całym świecie. Obecnie powrócił na Podlasie.
Sońka
Gatunek: powieść (Wydawnictwo Literackie, 2014)
Sońka zakochała się: po raz pierwszy, na śmierć i życie. Zakochała się w Niemcu, który stacjonował w okolicy jej wsi. Był rok 1941. Zanim wojna się skończyła, przeżyła właściwie wszystko, co w życiu przeżyć można; dostała więcej niż mogła udźwignąć i straciła tyle, że na kolejne, długie lata życia właściwie nic jej nie zostało. Tylko pies, kot i krowa oraz opinia szalonej, wariatki, szeptuchy. Swoją historię opowiedziała Sonia Igorowi, reżyserowi z Warszawy, choć tak naprawdę z podobnej okolicy. Igor mówi: „wszyscy staliśmy się dziećmi Soni”. Ignacy Karpowicz dopowiada: „Ja też jestem dzieckiem Soni. Dzieckiem odważnej niepiśmiennej chłopki z Podlasia. Dzieckiem, które urosło na stosach trupów. I dzieckiem, które nie chce, żeby te stosy trupów znowu powstały (…) historia nie jest czytanką w podręczniku czy rekonstrukcją bitwy, a po drugie, że historia lubi się powtarzać.”**
*język amharski – język semicki z grupy etiopskiej. Jako język ojczysty używany jest przez około 18 mln osób, pełni także rolę języka urzędowego Etiopii. Jest roboczym językiem rządu etiopskiego, etiopskiej armii oraz Etiopskiego Kościoła Ortodoksyjnego. Do zapisu języka amharskiego używa się pisma etiopskiego.
**Dorota Wodecka "Jezus jako paralizator" w Gazecie Wyborczej
Piotr Nesterowicz
Do niedawna członek zarządu w wielkich spółkach branży telekomunikacyjnej, obecnie – specjalista od cudów i literatury. Ma na swoim koncie utwory z gatunku fantasy: krótkie formy (publikowane m.in. na łamach „Nowej Fantastyki”) i powieść „Piasek”. Najnowsze książki to literatura faktu: „Ostatni obrońcy wiary” (2012) oraz „Cudowna” (2013), której zawdzięcza nominację do Nagrody im. Wiesława Kazaneckiego.
Piotr Nesterowicz urodził się w 1971 r. Jest absolwentem Organizacji i Zarządzania na Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu; doktorat obronił w 1999 r. Przez wiele lat pracował jako doradca w takich firmach jak Netia, Tele 2, czy McKinsey & Company. Zrezygnował z biznesu na rzecz literatury: „Podjąłem ryzyko, spróbowałem zmienić dużo w swoim życiu, nie tylko zawodowym, ale też prywatnym. Odwróciłem się od tego, co przez piętnaście lat robiłem (…) Spróbowałem wejść w obszar, który dla mnie był terra incognita. Czy znajdę nową drogę do Indii, czy też utknę gdzieś w zakolach Amazonki, szukając Eldorado – zobaczymy.”*
Cudowna
Gatunek: reportaż (Wydawnictwo Dowody na Istnienie, 2014)
Jadwidze objawiła się Matka Boska. Jadwiga miała czternaście lata, a Matka Boska białą szatę, niebieski płaszcz, złotą koronę i krótkie przesłanie: „Módlcie się i nawracajcie”. Cud zdarzył się w maju 1965 roku w Zabłudowie. Wywołał ogromne poruszenie: wśród przejętych zdarzeniem sąsiadów, SB zwalczającej „zjawę” i jej orędowników oraz pielgrzymów, ciągnących tłumnie na łąkę, gdzie zdarzyło się objawienie. Pomiędzy nimi przemyka autor, który choć 50 lat później, to jednak wnikliwie relacjonuje zdarzenie, minuta po minucie: z domu Jadwigi, rozmodlonej łąki, kościelnej zakrystii, pokoju przesłuchań SB. Składa obrazki, tworząc wielowymiarowy portret podlaskiej prowincji z połowy wieku: „To, co mnie poruszyło najbardziej, że objawienie wzbudziło sąsiedzką zawiść. Zamiast pozytywnych uczuć, wywołało niechęć, nienawiść. Część zazdrościła rodzinie państwa Jakubowskich, a potem, gdy cud zaczął gasnąć, ludzie czuli żal, że ten ich cud nie jest taki, jak wiele innych. Została tylko malutka kapliczka i krzyż na łące. I sama Jadwiga, bohaterka zdarzenia, która wciąż mieszka w Zabłudowie.”**
*wywiad z Piotrem Nesterowiczem w Literaturta jest sexy
**Piotr Nesterowicz w rozmowie z Michałem Nogasiem w audycji „Najwyżej półki” w Programie 3 PR
Teresa Radziewicz
Poetka wielokrotnie doceniana za swoją twórczość – od debiutu w 2005 r. w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Haliny Poświatowskiej, przez wszystkie znaczące zmagania poetyckie w kraju. Niemal wszystkie jej książki poetyckie zostały zauważone i docenione przez Kapitułę Nagrody Kazaneckiego: zdobyła nagrodę za debiutancką „Lewą stronę” (2009), nominację za „Samosiejki” (2011) i teraz za najnowsze „rzeczy pospolite” (2014).
Teresa Radziewicz urodziła się w 1970 r. Jest nauczycielką, instruktorką teatralną, animatorką społeczną i kulturalną. Absolwentka Studium Doktoranckiego Instytutu Badań Literackich PAN, jest redaktorem krytyki literackiej w internetowym Kwartalniku Artystyczno-Literackim sZAFa. Mieszka w Juchnowcu Górnym.
Rzeczy pospolite
Gatunek: tom poetycki (Stowarzyszenie Salon Literacki 2014)
„Oto moja czwarta książka (…) Skąd się wzięła? Zdaje mi się, że z samych sprzeczności: z rozczarowania i nadziei, z podziału na „tutaj” i „tam”, z bliskości i oddalenia. Z pytań, na które nie ma odpowiedzi oraz z odpowiedzi, które czasami przychodzą niespodziewanie, kiedy się nie pytało.”*
Tu i tam to dwie strony tej samej, prostej codzienności. Rozbitej na kolory, dźwięki, zapachy, obrazy, czasami realistyczne, wprost z kuchennego stołu, innym razem podpatrzone wśród zjawisk przyrody, to znowu zaczerpnięte ze świata snu i wyobraźni. Prosta codzienność, smakowana i oglądana w najmniejszych cząstkach, detalach, czasami adorowanych, to znowu zaprawionych zwątpieniem (a może tylko ciekawością?): „A gdybym urodziła się w innym miejscu?” – pytanie przewija się w kolejnych wierszach. Zwycięża jednak przekonanie, że pospolite rzeczy, te najlepiej znane i najbardziej obecne, są jedynym istotnym światem: „A mnie kuszą / rzeczy pospolite, sytuacje codzienne, nieistotne / detale: robienie sałatki na cztery ręce i zapach / pomidorowych sadzonek. (…) Dlatego muszę / ocalić zwyczajny aromat kawy, / smak sernika, intensywny kolor / irlandzkiego masła.**
* Teresa Radziewicz, nota do „rzeczy pospolitych”
** fragmenty „Wiersza dla Margo, wiersza dla Paddy'ego” z tomu „rzeczy pospolite”
Dorota Sokołowska
Absolwentka białostockiej polonistyki, dziennikarka Polskiego Radia Białystok, laureatka Nagrody Marszałka Województwa Podlaskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony dóbr kultury, autorka nagradzanych reportaży radiowych, audycji literackich i dokumentalnych poświęconych tematyce kulturalnej Białegostoku i regionu.
Patronat honorowy:
